Bez karnetu na siłowni - da się?

Trochę się ostatnio najeździłam. W ciągu ostatnich czterech tygodni to siódmy dzień, w tym piąty pod rząd, gdy jestem w domu. Wiedząc z wyprzedzeniem, że tak będzie wyglądał maj, nie przedłużałam karnetu na siłownię. Kolega, z którym spotkałam się na krótko przed wyjazdem na kawę i plotki, zapytał żartobliwie: - "I co teraz, koniec ćwiczeń?"

Oczywiście, że nie koniec. Ba, to dopiero początek.

- "Ja bym nie miała motywacji, żeby ćwiczyć sama w domu" - stwierdziła kiedyś moja współlokatorka obserwując mnie, gdy wylewałam siódme poty szalejąc w pokoju z obciążnikami na kostkach i ośmiokilowym kettlem w rękach. Prawda, w domu jest zawsze coś do zrobienia, czasem domownicy przeszkadzają, nie ma miejsca żeby rozłożyć matę... Czasem sam fakt wyrwania się z domu sprawia, że mamy ochotę poćwiczyć. Do tego zawsze znajdzie się nowe ćwiczenie, które podpatrzymy u kogoś innego, albo ciekawe zajęcia, na których jeszcze nie byliśmy. Nawet Zumbę da się ćwiczyć w domu, ściągnęłam nawet kiedyś całą płytę z choreografiami, ale powiedzmy sobie szczerze - brzmi to jak jakaś smutna podróbka i nijak ma się do energii, którą czerpie się z tych zajęć na żywo.

Dlatego pewnie za miesiąc znudzi mi się samotne machanie kettlem i wrócę na siłownię. Słowem-kluczem zdaje się być w tym wypadku "urozmaicenie" - nie ma nic gorszego niż nudne, demotywujące ćwiczenia. Pomijając aspekt nudy spowodowanej przez ciągłe powtarzanie tych samych ćwiczeń, raz na jakiś czas należy modyfikować rodzaj aktywności z bardzo prostej przyczyny - ciało przyzwyczaja się do określonego wysiłku, a nasza praca przestaje przynosić efekty. A tego nie chcemy.



Gdy skończył mi się karnet i zrobiłam pierwszy trening funkcjonalny, poczułam ulgę. Wystarczył jeden trening, by wyrwać mnie z rutyny i dać mi przysłowiowego kopa na długi czas (szczególnie, że moim prywatnym domowym trenerem jest Shaun T, pieszczotliwie zwany przeze mnie Murzynkiem, serdecznie polecam jego treningi, po miesiącu z T25 i dobrym jedzeniu miałam formę życia).

Już zapomniałam, jaką przyjemność przynosi trening w domu. W końcu jedyne, co trzeba zrobić, to rozłożyć matę i odpalić nagrane ćwiczenia lub włączyć timer i zrobić je bez komputera. Proste?

To zależy. (absolutnie moja ulubiona odpowiedź na niemal wszystkie pytania - taka natura ekonomisty)

Proste, gdy robimy ćwiczenia poprawnie - nie przyjdzie do nas trener i nie poprawi krzywych pleców, przeprostowanych nóg albo kolan wystających za linię stóp.

Proste, gdy mamy dobry plan i podążamy nim. Zastanawianie się, który filmik z YouTuba (lub ich kompilacja) najbardziej nam odpowiada, może zająć godziny. Dlatego trzeba to zaplanować z dużym wyprzedzeniem, raz a dobrze. Pomocne są w tym wypadku gazety z zestawami ćwiczeń, kompleksowe programy jak P90X, T25 czy Insanity albo nasza wyobraźnia w oparciu o fachową literaturę.

Proste, gdy umiemy się ze sobą "umówić" na trening w domu. Polecam ubieranie się w ciuchy treningowe, jak tylko wiemy, że czas na ćwiczenia. Bo przecież skoro już się ubraliśmy, to przecież bez sensu rozbierać się bez zrobionego treningu...

Jest tyle alternatyw dla karnetu na siłownię, że wymówki o treści "nie mam czasu chodzić na siłownię" lub "nie stać mnie na karnet" albo "mam za daleko do klubu" można było poddać dyskusji mniej więcej w momencie pojawienia się pierwszych filmów z Jane Fondą, a zupełnie straciły na wiarygodności, gdy pojawił się YouTube.

Od ponad miesiąca ćwiczę w domu, zwiększyłam ilość treningów i ich intensywność, za to skróciłam czas i pozbyłam się większych ciężarów na rzecz... grawitacji. Zmiana zadziałała bardzo korzystnie nie tylko na mój wygląd, ale i na psychikę. Ekshibicjonizm internetowy nie jest moim celem, więc nie będę dodawać żadnych zdjęć "przed' i "po" - w sumie nawet takich nie posiadam. 90% zdjęć, które robię, to zdjęcia jedzenia ;) Musicie mi uwierzyć na słowo, że parę centymetrów jeszcze zdążyłam zgubić przed latem.
Ale jest pewne jak Słońce, jak to, że w Boże Ciało jest zawsze ładna pogoda na procesji i jak to, że zostawione na dwa tygodnie kawałki pomarańczy na oknie spleśnieją w spektakularny sposób (sprawdziłam osobiście), że na siłownię pójdę jeszcze nie raz.

Właściwie, to już bym poszła, tęsknię za sztangami... Jacyś chętni?